de eerste 2 weken?!?

De eerste twee weken zitten erop. En eerlijk gezegd valt het me mee. In het begin wat heimwee, maar nu zit ik hier zo op mijn plek. Het is ook niet heel lastig om op zo'n prachtig eiland je thuis te voelen.

Ik weet niet waar ik moet beginnen. Ik heb zoveel leuke dingen meegemaakt hier. En ook vooral bijzonder. Vrijwilligerswerk in Bali is terug naar de kern, en je aanpassen aan de Balinese cultuur. Voor mensen die me een beetje kennen, ontspanning zit nou niet echt in mn genen. Ja natuurlijk, ik kan op de bank zitten om tv te gaan kijken. Maar relaxed zijn is een ander verhaal. En dat probeer ik hier te leren. Met de nadruk op probeer, want mijn nek zit nog steeds vast. Zelfs na een geweldige massage.

Ik heb in een van mijn vorige verhalen al verteld dat het hier bijna niet mogelijk is om als blanke de hele dag in de weer te zijn. Maar als blanke vrijwilliger wil je je stempel achterlaten, en als je dan niet iets fysieks achterlaat voelt dat niet goed. Of zo iets, ik snap die regel niet helemaal. Maar om mijn fysieke stempel achter te laten hebben we een begin gemaakt aan een van de buitenmuren. Een mooi nieuw likje verf doet wonderen. Dankjewel aan alle sponsoren die dit mogelijk hebben gemaakt!

Kleine uitjes naar het strand of naar een mooi uitkijkpunt doen we hier vaker. Van alleen in het tehuis zitten worden we gek. Ook de supermarkt is een veelvuldig bezochte plek. Voor een half brood betaal je hier zo'n €0,70. Ik snap nu pas hoe het is voor de mensen die met de Gulden hebben betaald. Ik reken hier alles om, bijna automatisch. Dus sorry pap, ik zal er nooit meer over klagen als jij het weer een keer doet.

Gisteren stond helemaal in het teken van de Engelse taal. In de ochtend zijn we naar de school van een van de kinderen geweest, om daar aan verschillende klassen een Engels lesje te geven. Gewoon uit de duim gezogen, maakt niet uit. Ze vonden het helemaal geweldig! En in de avond hebben we weer een Engelse les gegeven aan de kinderen van het tehuis. De beste manier om een les leuk te maken is een spelletje spelen. Dus elke les maken we er een spel van. Wie is het?, ren je rot en andere interessante maar vooral actieve spelletjes. Met grote dank aan Google.

Vandaag hebben we de West-Bali toer gedaan. Eerst gingen we de rivier in. Ik heb op rotsen geklommen, en aangezien de helft van jullie nu denkt: 'yeah right Naomi, jij en rotsen beklimmen?' zal ik nu toch echt gaan proberen om zo snel mogelijk is wat foto's als bewijs hierop zetten. Verder zijn we naar een aantal stranden geweest, hebben we een aantal winkels leeggekocht en hebben we een boottocht gemaakt met een vissersbootje. Niemand kan mij vertellen dat ik geen grenzen heb verlegd deze weken!

Ik heb nog zoveel gemist van mijn avonturen in Bali, maar ik hoop dat jullie begrijpen dat ik niet elke dag mijn boekje erbij wil pakken om alles op te schrijven. Ik maak er zelfs een gewoonte van om op bijzondere momenten te genieten van de omgeving. Natuurlijk niet zonder een foto of twee te maken. Maar daarna gaan de camera en de telefoon de tas in. Ik wil jullie op de hoogte houden van de reis van mijn leven, maar op mijn manier.

Ik kijk erg uit naar het moment dat ik de kans krijg om een aantal dagen naar het oosten vam het eiland te gaan. Daar liggen namelijk alle toeristische plekken. En die wil ik natuurlijk allemaal gezien hebben voordat ik terug ga. Nog 14 weken te gaan!

Aantal muggenbulten: 12.
Aantal alergische reacties op weet ik wat: 3.
Aantal keer niezen per dag: gemiddeld 8.
Aantal keren dat ik geniet van mijn tijd hier: genoeg om te zeggen dat het goed met me gaat.